Pierwsza pacjentka naszych kardiochirurgów to bardzo rzadki przypadek
- Miałam dużo szczęścia. Gdybym zachorowała tydzień wcześniej, mogłoby mnie już nie być – mówi Joanna Jóźwik, pierwsza pacjentka, zoperowana przez kardiochirurgów. Do szpitala trafiła z masywną zatorowością płucną. W każdej chwili mogło u niej dojść do urwania skrzepliny. Wtedy nie byłoby już ratunku.
Pani Joanna opowiada, że 1 marca po pracy chciała się przejść. - Po kilku krokach nie miałam już siły. Ledwo wróciłam do domu. Nie mogłam złapać powietrza - mówi pacjentka. Przyznaje, że trochę spanikowała, ale uspokoiła ją rozmowa z koleżanką. Obie uznały, że kiepska forma to pewnie efekt pogody i ciśnienia. Następnego dnia jednak pani Joanna trafiła już na SOR.
Transport nie wchodził w grę
Lekarze szybko postawili diagnozę: masywna zatorowość płucna. Zgodnie ze wszystkimi standardami rozpoczęto leczenie zachowawcze, czyli farmakologiczne rozpuszczenie skrzeplin (duże dawki heparyny w ciągłym wlewie). - Od lat już leczenie zachowawcze przynosi dobre efekty w zatorowości płucnej. Najczęściej chory unika operacji – tłumaczy dr n. med. Seweryn Grudniewicz, kierownik pododdziału kardiochirurgii oddziału kardiologicznego.
W piątym dniu leczenia pani Joannie zrobiono kontrole USG. Wtedy okazało się, że skrzepliny się nie rozpuściły i doszedł do tego zagrażający zator paradoksalny. - To zator, który wychodzi z układu żylnego i przechodzi przez nieprawidłowe połączenia do układu tętniczego. Część skrzepliny trafiła do lewej strony serca, gdzie mogła się urwać się i spowodować masywny udar mózgu bez szans na przeżycie. To jest taka masa zatorowa, która zabija od razu - tłumaczy kardiochirurg dr n. med. Paweł Ślozowski.
CZYTAJ TEŻ: Kardiochirurdzy zaczynają operacje
Specjaliści podjęli decyzję o operacji. Transport nie wchodził w rachubę, bo w każdej chwili u pacjentki mogło dojść do urwania skrzepliny. Kardiochirurdzy przyznają, że przypadki jak pani Joanny zdarzają się bardzo rzadko.
- Skonsultowaliśmy naszą metodykę z zespołem profesora Andrzeja Biedermana z Warszawy, który ma największe doświadczenie w takich przypadkach – mówi dr Paweł Ślozowski. Operacja zakończyła się powodzeniem. - Udało się wyciągnąć większość materiału zatorowego. On już zaczął włóknieć, więc nie było szans, żeby się rozpuścił – tłumaczy kardiochirurg.
Jak się czuje po operacji pierwsza pacjentka kardiochirurgów? - Zorientowałam się, jak ze mną źle, gdy zobaczyłam, że sześciu lekarzy zastanawia się nad moim przypadkiem - mówi gorzowianka. Przyznaje, że spore obawy miała też, gdy usłyszała, że będzie pierwszą pacjentką kardiochirurgii. - Miałam jednak dużo szczęścia. Gdybym zachorowała tydzień wcześniej mogłoby mnie już tu nie być - mówi 55-latka.
Pani Joanna lada dzień trafi ze szpitalnego oddziału na rehabilitację kardiologiczną. Pierwsza pacjentka gorzowskich kardiochirurgów śmieje się, że zamierza wyzdrowieć a później po prostu żyć. - Wykorzystam szansę, którą dostałam - zapewnia.
Kardiochirurgia wciąż bez kontraktu
Kardiochirurgia na dobre ruszyła 2 marca. Funkcjonuje jako pododdział kardiologii, ponieważ ciągle nie ma kontraktu z NFZ. Z tego powodu też kardiochirurdzy nie przeprowadzają zabiegów planowych, ale operacje ratujące życie.
CZYTAJ TEŻ: Walczymy o kardiochirurgię
Gorzowska kardiochirurgia może przyjąć 16 pacjentów. Czekają na nich sale ogólne oraz sala intensywnego nadzoru pooperacyjnego. Kardiochirurdzy mają do dyspozycji samodzielną salę operacyjną. Zespół to pięciu doświadczonych kardiochirurgów, dwóch perfuzjonistów oraz sztab pielęgniarek i personelu pomocniczego.
ZOBACZ WIDEO: Pierwsza pacjentka kardiochirurgii w Gorzowie
